Deze week in het nieuws, verzekeraars weigeren autoverzekering voor ouderen met een te duur model auto. Ik rijd best veel kilometers en ik snap dat sommige bestuurders meer schaderisico genereren. Ik zie het om me heen (en ik reken mezelf natuurlijk – net als het merendeel van de mensen – niet tot die categorie). Ik dacht oprecht dat zaken als schadeverleden, ervaring, beoordeling rijvaardigheid voor ouderen de basis voor kwalificatie zou zijn. Niet altijd dus.
Ook in het nieuws: sectoren die denken dat alleen jongeren in het profiel passen én met personeelsgebrek kampen (zoals horeca en retail) piekeren er niet over het profiel aan te passen. En ook kandidaten van pakweg boven de 50 jaar serieus te nemen. Werkloosheid blijft raar hoog ten opzichte van vacatures.
Ik realiseerde me dat ik op reis in Engeland of Duitsland de indruk heb veel meer ouderen aan het werk te zien in zichtbare functies.
Als loopbaandeskundigen zeggen we zo vaak tegen coachees dat zij zich niet iets van hun leeftijd aan hoeven te trekken. Dat het gaat om wat ze goed kunnen en de energie die ze meebrengen. Dat ze goed voor hun gezondheid en fitheid moeten zorgen. Dat ze dan in een organisatie echt welkom kunnen zijn. Simpelweg omdat ze een noodzakelijke rol kunnen vervullen vanuit deskundigheid en ervaring. Wanneer een kandidaat echt begrijpt wat deze een werkgever te bieden heeft – en zijn of haar aanbod kan matchen met de vraag – is meer leeftijd juist een voordeel. Deze coachees weten wat ze kunnen, willen, weten en niet kunnen, willen en weten. Ken jezelf helpt enorm. Altijd.
Het is hoog tijd om leeftijd taboe te verklaren. Goed voor het land, goed voor individuele werkgevers en goed voor mensen die willen, kunnen maar niet mogen vanwege rare ouderwetse ideeën over leeftijdsgeschiktheid.
Hans van Westen
