Toen ik net begon met loopbaanwerk, dacht ik dat ik na een aantal jaar wel zou weten hoe een traject voor een cliënt eruit zou zien. Ik veronderstelde dat ervaring en routine op een goed moment als resultaat hadden dat wanneer je net met iemand ging werken, je na een goede intake wist hoe het traject zou gaan lopen.
Nu, zo’n 5 jaar later, is dat ’n beetje waar, maar niet helemaal. Natuurlijk werkt een traject met een aantal vaste fasen, stappen die je samen zet, en ook is het zo dat de instrumenten die ingezet worden redelijk in te schatten zijn. De weg naar het loopbaandoel kent een zekere planbaarheid die je kunt organiseren. Maar ja, dan zijn we er nog niet.
Een goede coach geeft coachees tactieken om op dit mijnenveld succesvol te zijn.
Een loopbaantraject eindigt volgens ons bij het realiseren van het loopbaandoel. En dat is meer dan wat er in de gesprekskamer van de coach ontstaat. Daarvoor moet je de wijde wereld in die de arbeidsmarkt heet – het lastigste stuk. Denk aan massieve communicatie van vacatures, concurrentie van goede kandidaten, werkgevers die hun procedure wel of niet netjes georganiseerd hebben. Er gebeurt van alles; in hoge mate onvoorspelbaar, onplanbaar en ongestructureerd. Een goede coach geeft coachees tactieken om op dit mijnenveld succesvol te zijn. Mentaal, praktisch en in het managen van verwachtingen. Zo kan de kandidaat de strijd tot het einde op z’n beste niveau volhouden. Ogen gericht op de bal, de stip op de horizon of het doel. Net als in sport vraagt dat veel van de speler. Maar de beloning is fantastisch: doel bereikt, een nieuwe baan.
Over doelgerichtheid de volgende keer meer.
Hans van Westen
