Ik lees een mooi boek. Een tip van een coachee. Het gaat over het Amerikaanse buitenlandse beleid van 1966 tot 2013. Klinkt misschien saai, maar dat is het helemaal niet. Omdat dit een verhaal is wat we nog niet kenden.
Wat weten we wel? Carrière-diplomaten, spierballentaal, ministers en hoge ambtenaren die zelden of nooit in het buitenland zijn geweest. Enorme ministeries met lange gangen vol ijverige ambtenaren. Bij de wisseling van de kleur van de president wijzigen ook de sleutelspelers.
In al dat politieke opportunisme schreef Bob Gersony 47 jaar lang andere verhalen. Zijn werkwijze leverde de rapporten op die uiteindelijk het buitenlandse beleid van het westen blijvend kon veranderen. Hij deed dat door te luisteren. Hij ontwikkelde zijn eigen gespreksstijl en sprak met vele duizenden mensen uit alle vormen van conflictgebieden overal ter wereld. Bob praatte met gewone mensen die hem vertelde over hun leven en geluk. Over hun ontberingen en conflicten. Over wat ze was overkomen en hoe ze konden overleven, door te vluchten of te verdoven. Het zijn indrukwekkende verhalen, ontdaan van politieke overwegingen of machtsdenken. Het is de waarheid. Zijn interviews werden nauwkeurig opgeschreven en de Amerikaanse diplomatieke organisatie ingestuurd. En als ik het boek mag geloven was dat het meest effectieve beleidsinstrument tegenover de grote politieke machtsstructuren; de verhalen van gewone mensen.
Ik wist niet dat verhalen zo goed gehoord konden worden, dat ze het beleid van het machtigste land ter wereld konden veranderen
Intern zeggen wij wel eens, ieder leven kun je lezen als een roman. Luister naar wat mensen hebben meegemaakt, wat goed ging en lukte, wat teleurstelling opleverde of verdriet. Het zijn altijd weer prachtige verhalen die gedeeld worden en voor veel verbinding en bewondering zorgen. En zo’n verhaal heeft eigenlijk iedereen.
Ik wist niet dat verhalen zo goed gehoord konden worden, dat ze het beleid van het machtigste land ter wereld konden veranderen. Maar dat was zo.
Loopbaanverhalen hebben grote waarde in de relatie tussen coach en coachee. Het koersonderzoek werkt dat verhaal boven tafel en schrijft vervolgens de toekomst. En dat blijkt keer op keer een zeer nuttige en effectieve manier om iemands loopbaan duurzaam en succesvol vorm te geven. Maar hoe gaaf zou het zijn als we die verhalen zo konden gebruiken dat het HR-beleid van organisaties zou kunnen vormen. Niks geen medewerker-tevredenheidsonderzoek of HR-dashboard. Maar echte verhalen van echte mensen. Beluisterd met interesse en beschreven met eerbied voor de spreker. Waarheid en storytelling als input voor structuur, ontwikkeling en besturing van organisaties. Omdat die verhalen op het hoogste niveau gehoord worden en invloed hebben. Wij, loopbaanprofessionals, hebben het in handen. Wie pakt het met me op?
Leestip: De Barmhartige diplomaat, Bob Gersony en zijn cruciale rol in de grootste conflictgebieden van 1966 tot 2013. Opgetekend door Robert D. Kaplan.
Reacties: hansvanwesten@vistanova.nl
