Ik hou ervan om dingen te doen, en dat het dan goed blijkt te zijn. Het is een soort instant goed gevoel wat me dan overkomt. Ik kan dit gevoel hebben als we thuis de tuin opruimen, of de boodschappen wegwerken zodat de voorraad voor de week netjes en vindbaar op zijn plek staat.
Op kantoor heb ik dit ook wel eens. Je mail van de dag helemaal weggewerkt hebben, zonder ”doe ik later wel” vermeldingen. De crediteuren allemaal op tijd betaald hebben, of een gesprek hebben waarin alles gezegd is wat een plaats moet hebben. Toezeggen dat je een bevestiging stuurt, en dezelfde dag dat doen. Piekervaringen zijn het eigenlijk. Je pakt het aan en maakt het af.
Ik heb het vaak, dat gevoel van ”hier moet ik nog een nachtje over slapen”
Daartegenover staat voortschrijdend inzicht. Je bent ergens mee bezig. Je kunt wel wat doen, maar je voelt aan alles, dit is nog niet af. Het vervolg staat nog in de coulissen. Ik heb het vaak, dat gevoel van ”hier moet ik nog een nachtje over slapen”. En bijna altijd wordt het er beter van. De keuze om een bepaalde coach aan een kandidaat te koppelen, de keuze van een opleiding, het vormgeven van een lastige tekst.
Ik krijg het lastig als het te druk is en ik te veel te doen heb. Dan schuiven zaken van gelijk afmaken naar nachtje over slapen. Van opgeruimd naar opgestapeld. Dan moet ik tijd vinden om stapels op te ruimen, wat weer ten koste gaat van First time right op wat er die dag gebeurt.
Ik blijf erover nadenken, het blijft me bezighouden, ook als coach. Je kunt veel, je bent belangrijk voor de mensen waar je mee werkt, en je moet het op orde houden in alle eenzaamheid. De laatste tijd zoek ik het in impact.
Zodanig werken met coachees dat blijft hangen wat er gebeurt, dat het nawerkt, zonder dat het extra inzet van mij vraagt. Behalve dan dat ik mijn geest, energie en gemoed schoon moet kunnen aanreiken in de coaching situatie. En ook dat is hard werken, maar nooit zo dat het op een stapel komt.
Hans van Westen
Reacties: hansvanwesten@vistanova.nl
